Hakkımda

Fotoğrafım
Hoşgeldiniz... Aklıma çok şey geliyor benim, bir yere not etmek istediğim çok şey oluyor ya da böyle herkes duysun lan dediğim şeyler oluyor... O yüzden ben de bir blog açayım dedim. Düşüncelerim, sanat, gözlemlerim... Bunlarla ilgili paylaşmak istediklerim olursa buralarda olacağım,herkese sevgi ve pozitif enerji gönderiyorum!!! :)

16 Kasım 2011 Çarşamba

Beklemekte olduğun şey, ancak onu beklemeyi unuttuğunda gerçekleşir. Bu, evrenin ‘sen bakarken soyunamıyorum’ deme şeklidir.


Şu ana kadar bir çok söz aklıma kazınmıştır ama hayatımda en çok örneğini gördüğüm bu söz oldu. Aslında bu aralar bunu birisi için gerçekleşecek mi diye test etmekteyim, ama bunu hayatımda var olan güzellikleri göz ardı etmeyerek yapmaya çalışıyorum. Zaten mantıken onu hala düşündüğüm için evren şu an soyunma aşamasında; ama ben sürekli baktığım için soyunamıyor.
Bak bunu yeni farkettim. Tamam artık tamamen arkamı dönüyorum. Twitter'ına bile bakmicam lan. Formspring'e hele hiç bakmicam nasıl bir abaza olduğunu görüp içimi daha fazla ferahlatmaya gerek yok, artık ne olduğunu öğrendim.
Bu arada farkında mısınız, şu sosyal medya olmasa sanırım aşk acısı süresi epey kısalacak :)
Yok yok! Acı macı yok abi. Hepsi kafanın içinde. Sen acı mı çekmek istiyorsun? Kolay; açarsın anılarınızı bakarsın, şarkılarınızı dinlersin, burnunla beyninin bağlantısı kesilene kadar ağlarsın... Eğer benim gibi maniksen bir ağlar bir gülersin, ama her ne yaparsan yap bunların hepsi artık senin suçun çünkü bunları kendine yaşatmak isteyen sensin. Güzel anıları, ilk başladığınız anı vs. düşünüp evde peçete bırakmayarak havlulara gömülmek senin kararın. Unutmayalım ki istersek 'I will survive' dinleyip içinize su da serpebilirsiniz, ki inanın onun tadı çok başkadır.
Ben başlarda havlu modundaydım, ki uzun bir süre bu modda kalıcam heralde diye düşünürken çok daha güçlü bir insan olduğumu farkedip birden ayvilsörvayv moduna transfer oluverdim. Beynim kontrolü ele aldı. Beyninize görevi vermek sizin elinizde.
Valla insanın kendine yaptığı işkenceyi başka kimse yapamaz ona. Onu da geçtim, havlu modundayken insanın psikolojisi nasıldır biliyor musunuz? 'Ben onsuz napıcam? Önümü göremiyorum...' ya da 'Çok mutlu olcak di mi bensiz!Kimbilir neler düşünüyor.' gibi şeyler geçer aklından. İşte bunlar kafamızda yankılandığında iplerin kalbimizde olduğunu anlayabiliriz. Hemen uyuyakalmış mantığımızı dürtüp ipleri ona vermemiz gerekir, ve bu sürecinde en büyük yardımcısı zamandır. Eninde sonunda, gerçekten kendini seven bir insanın beyninde 'Amaaan neye ağlamışım biee!' nağmeleri yankılanacaktır. Ha, bunlara rağmen içimizdeki bir şey istemez mi 'Ulan geri gelse de ben reddetsem' tarzı şeyler? İster canım. O olur da. Ama her şeyin bir zamanı var...

O zaman 'I will survive' konseptindeki şarkıları dinlemeye ve kendimizi sevmeye devam. :)

1 yorum:

  1. Blogger'a tekrar hoşgeldin canım:))) nedense hep beklemeyi bıraktığımızda oluyor ama beklemeyi bırakmak ta çok zor:((

    YanıtlaSil